ว่าวพาราฟอยล์

ว่าวพาราฟอยล์ Parafoil Kites

พาราฟอยล์
ว่าวพาราฟอยล์เป็นว่าวประเภทไร้โครง และใช้เชือกจูงเพียงแค่เส้นเดียว เมื่อลมพัดเข้าไปเต็มเซลต่างๆ ทำให้แรงดันอากาศภายในเซลสูงขึ้นกว่าแรงดันอากาศภายนอก เนื่องจากไม่มีโครง ทำให้ง่ายต่อการเก็บและพกพา ทำให้ว่าวพาราฟอยล์เป็นว่าวที่ได้รับความนิยมอีกแบบหนึ่ง ว่าวพาราฟอยล์แบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม : ว่าวพาราฟอยล์ (Parafoil) ว่าวโฟลฟอร์ม (Flowform) ว่าวพองลม (Inflatable) โดมินา จัลเบิร์ท จากฟลอริดา เป็นผู้ประดิษฐ์ว่าวพาราฟอยล์ในปี คศ.1963 รูปร่างของแอโรฟอล์ย (aerofoil) จะเกิดขึ้นเมื่อมีอากาศเข้าไปทางช่องเปิดด้านหน้าของว่าว ด้านล่างของว่าวจะมีการเย็บผ้ารูป 3 เหลี่ยม ที่เรียกว่า flare เข้าไป เพื่อเพิ่มความเสถียรของว่าว บางครั้งมีการผูก drogue ไว้ด้านหลัง ซึ่งแม้ว่าจะเป็นการเพิ่มความเสถียรให้กับว่าว แต่ก็เป็นการลดประสิทธิภาพของตัวว่าวเช่นกัน
พาราฟอยล์ขนาดใหญ่สามารถรับน้ำหนักคนได้

โฟลฟอร์ม
ว่าวโฟลฟอร์ม เป็นว่าวที่ปรับปรุงมาจากว่าวพาราฟอยล์ โดย สตีเว่น ซัตตัน (Steven Sutton) นักโดดร่ม ในปลายทศวรรษ 1960 เนื่องจากว่าวพาราฟอยล์มักมีปัญหาในการบิน crosswind และ ลมพัดกระโชก อาจทำให้เซลของว่าวยุบตัวและว่าวร่วงลงสู่พื้นดิน แรงดันอากาศที่ไม่เท่ากันในเซลต่างๆ ของว่าว บวกกับการที่ว่าวไม่มีโครง อาจทำให้มุมของการบิน (angle of attack) ต่างกันได้มาก ทำให้ว่าวขาดความเสถียร ซัตตัน แก้ปัญหาของว่าวพาราฟอยล์ โดยการพยายามปรับแรงดันอากาศให้เท่ากัน ด้วยการขยายช่องเปิดด้านหน้า เปิดช่องให้อากาศไหลออกได้ทางด้านหลังของเซลกลาง เพิ่มโครงแนวดิ่งเพื่อป้องกันเซลยุบตัว และเจาะช่องระบายอากาศบนผิวด้านบนและด้านล่างของว่าว นอกจากจะช่วยแก้ปัญหาเรื่องแรงดันแล้ว การปรับปรุงนี้ ยังช่วยให้ว่าวเกิดการ stall ช้าลง เมื่อมุมของการบินมาก ส่งผลให้ว่าวโฟลฟอร์มขึ้นง่าย และมีความเสถียรมากในช่วงลมความแรงต่างกันมาก